رنگ مو بدون آمونیاک موجب افزایش فشار خون می شود

رنگ کردن مو با رنگ مو بدون آمونیاک در حال حاضر یک صنعت چند میلیارد دلاری است که شامل استفاده از رنگ های گیاهی و مصنوعی است.

رنگ مو به طور سنتی به عنوان یک رنگ کلی روی موها اعمال می شد.برخی از معروف‌ترین آنها حنا ( Lawsonia inermis )، رنگ نیلی ، Cassia obovata ، سنا ، زردچوبه و آملا هستند. سایر موارد عبارتند از کاتام ( buxus dioica )، پوست گردوی سیاه ، اخرای قرمز و تره فرنگی.

در کتاب 1861 کتاب اسرار هنر و طبیعتروش های مختلف رنگ آمیزی مو مشکی، طلایی، سبز، قرمز، زرد و سفید توضیح داده شده است.

توسعه رنگ مو بدون آمونیاک مصنوعی برای مو در دهه 1860 کشف واکنش‌پذیری پارا فنیلن دی‌آمین (PPD) با هوا است. Eugène Schueller ، بنیانگذار L’ Oréal  به دلیل ایجاد اولین رنگ مو مصنوعی در سال 1907 شناخته شده است.

روند مدرن استفاده از چندین رنگ برای ایجاد رگه ها یا درجه بندی است، اما همه آنها روی یک رنگ پایه واحد کار نمی کنند. به این موارد گفته می شود:

هایلایت ، جایی که بخش هایی از مو با روشن کننده درمان می شود.
نور لایت ، که در آن بخش هایی از مو با رنگ موهای تیره تر درمان می شود.
Splashlighting ، یک نوار افقی از موهای سفید شده از گوش تا گوش.
همچنین تکنیک های رنگ آمیزی جدیدتری مانند امبره، شاتوش، بالیاژ، ایرتاچ وجود دارد که در آن موها روی تاج تیره می شوند و اندک اندک به سمت انتها روشن تر می شوند.

اینها تکنیک های خارج از پوست سر هستند و می توانند با روش های زیر اعمال شوند:

فویل کردن  که در آن از تکه‌های فویل یا فیلم پلاستیکی برای جدا کردن موهای رنگ‌شده استفاده می‌شود. این روش به خصوص زمانی که قرار است بیش از یک رنگ استفاده شود، استفاده می شود این روش تضمین می کند که فقط تارهای موی مورد نظر رنگ شده و بقیه در امان بمانند.
کلاه ، زمانی که یک کلاه پلاستیکی محکم روی سر قرار می‌گیرد و تارها با قلاب کشیده می‌شوند، روشی غیر از استفاده از هایلایت برای موهای کوتاه.